Έναρξη για το ΣΙΝΕ ΑΝΕΣΙΣ στον Θεολόγο Φθιώτιδας

Έναρξη για το ΣΙΝΕ ΑΝΕΣΙΣ στον Θεολόγο Φθιώτιδας 




Μυρίζουν -εδώ και δεκαετίες- αγιόκλημα και γιασεμί, φέρνουν αναμνήσεις από βραδιές με πανσέληνο κι αστέρια, χαλίκια και ποπ κορν. Διαθέτουν προσωπικότητα, στιλ, φανατικό κοινό και μια ιδιαίτερη, νοσταλγική αισθητική, άρρηκτα συνδεδεμένη με καλοκαίρι και Ελλάδα. Οχι, όσο κι αν μας κολακεύει να το πιστεύουμε, τα θερινά δεν είναι ελληνική αποκλειστικότητα, είναι όμως μέρος μιας τρυφερής, απολαυστικής, νοσταλγικής ιστορίας, γραμμένης με εικόνες Ελλάδας (τη Μελίνα στη Στέλλα και την Αλίκη στο ναυτικό), γκαζόζες και πατατάκια. Με αφορμή τον δικό μας θερινό κινηματογράφο ''ΑΝΕΣΙΣ'' στον Θεολόγο Φθιώτιδας που ανοίγει  ανακαινισμένος  και θα μας κρατήσει συντροφιά  όλο το καλοκαίρι , ας ρίξουμε μια ματιά στην υπέροχη, μακρά ιστορία των θερινών κινηματογράφων...

Αποτέλεσμα εικόνας για Θερινά σινεμά

Ιστορία...

Η ιστορία των θερινών σινεμά στην Ελλάδα ξεκινά στις αρχές του 1900. Η καινοτομία που έγινε συνήθεια άρχισε από πλανόδιους που έστηναν ένα μεγάλο πανί κι έκαναν υπαίθριες προβολές σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Το κοινό συνεπαρμένο παρακολουθούσε τις ασπρόμαυρες κινούμενες εικόνες που εκτυλίσσονταν κάτω από τον έναστρο ουρανό.
Οι πρώτοι θερινοί κινηματογράφοι ανοίγουν τη δεκαετία του 1910. Μια αυλή ή μια ταράτσα με λίγο χαλίκι, μερικές πλαστικές καρέκλες κι ένα κομμάτι πανί είναι αρκετά για να δημιουργηθούν οι πρώτοι ανοιχτοί χώροι προβολής, που συνδυάζουν το σινεμά με τη νυχτερινή διασκέδαση.
Η τάση που σήμερα έχει επανέλθει στη μόδα -και θέλει τους θερινούς να σερβίρουν ποτά, κοκτέιλ, φαγητά- είχε ξεκινήσει 100 χρόνια πριν, όταν οι πρώτοι θερινοί είχαν δωρεάν είσοδο, όμως υποχρέωναν τους παρευρισκόμενους να αγοράζουν το ποτό τους.
Το εισιτήριο καθιερώνεται δύο δεκαετίες μετά, όταν οι θερινοί έχουν πια εξαπλωθεί για να φτάσουν μεταπολεμικά σε μια αλματώδη ανάπτυξη!
Γενιές Ελλήνων μεγαλώνουν με εικόνες, γεύσεις και μυρωδιές από ποπ κορν και γλυκό βύσσινο, σπιτικό παγωτό και τυρόπιτα, χαλίκι κάτω από τα πόδια και πλαστική καρέκλα μπροστά από μια μεγάλη οθόνη.


Τη δεκαετία του '60, μόνο στην Αθήνα, στον Πειραιά και στα προάστια καταγράφονται 320 θερινοί κινηματογράφοι! Το θερινό σινεμά γίνεται πια η αγαπημένη καλοκαιρινή συνήθεια που φέρνει στο ελληνικό κοινό τη μαγεία από τους παλιούς σταρ και τις βαμπ του Χόλιγουντ, μέχρι τις μεγάλες μορφές του ελληνικού σινεμά και σπουδαίων Ευρωπαίων κινηματογραφιστών.
Η μεγάλη κρίση πλήττει τα θερινά με την άνοδο της τηλεόρασης (και την εμφάνιση της ιδιωτικής) και της βιντεοκασέτας. Οσο γρήγορα άνοιγαν θερινοί κινηματογράφοι, εξίσου γρήγορα άρχισαν να κλείνουν σε βαθμό να κινδυνέψουν ακόμα και με εξαφάνιση.
Η κρίση των τελευταίων ετών τα έπληξε ακόμα περισσότερο. Οσο κι αν μειώθηκαν, όμως, εξακολουθούν νοσταλγικά να ακολουθούν τον κανόνα (στίχο) της Ελλάδας που αντιστέκεται, της Ελλάδας που επιμένει...

Γιασεμί και  αλμύρα ...





Το παλιότερο θερινό σινεμά στην Αθήνα, που λειτουργεί μέχρι και σήμερα, είναι η Αίγλη στο Ζάππειο, που ξεκίνησε το 1903 με την προβολή της γαλλικής ταινίας, «Δέκα γυναίκες κυνηγούν έναν άντρα». Στα βόρεια προάστια, από τα παλαιότερα θερινά σινεμά είναι η ιστορική Μπομπονιέρα, που ξεκίνησε να λειτουργεί το 1918 στην Κηφισιά.
Οι κάτοικοι του κέντρου σίγουρα γνωρίζουν και το σινεμά Παλάς, που λειτουργεί από το 1925 στην ταράτσα του ομώνυμου χειμερινού σινεμά (σήμα κατατεθέν της περιοχής). Στο Παγκράτι υπάρχει κι άλλο ένα θερινό σινεμά, που σήμερα τραβά τους φίλους του καλού σινεμά. Ο λόγος για την καταπράσινη Οαση (επί της Πρατίνου), που σταθερά για δεκαετίες επιμένει να προβάλλει ταινίες που αγαπούν οι σινεφίλ.
Το «Θησείον», που λειτουργεί από το 1938, ταξιδεύει τους θεατές στον κόσμο παλιών και νέων κινηματογραφικών παραγωγών. Αξίζει να σημειωθεί ότι την πρώτη χρονιά λειτουργίας του, ακριβώς κάτω από την οθόνη υπήρχε ένα ενυδρείο με χρυσόψαρα και κοχύλια!
Στα ομορφότερα αθηναϊκά σινεμά συμπεριλαμβάνεται και το Σινέ Ψυρρή (με ατμόσφαιρα παλιάς Αθήνας, πνιγμένο στα γιασεμιά, με ωραιότατη σαγκρία στο μπαρ), η Αθηναία στο Κολωνάκι (με την ωραιότερη σπιτική τυρόπιτα), τα Εξαρχιώτικα Ριβιέρα και Βοξ (με τα οποία έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές σινεφίλ), ο Ζέφυρος στα Πετράλωνα (σε μια καταπράσινη αυλή) και το Σινέ Φλοίσβος στο Παλαιό Φάληρο (σε κήπο δίπλα στη θάλασσα με ταινίες πρώτης προβολής και τη συνοδεία από φρεσκοψημένα καλαμάκια...).

Αποτέλεσμα εικόνας για Θερινά σινεμά
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟ Google Plus

About Λοκρών Κάλπες

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.
    Blogger Comment
    Facebook Comment

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου