"Πρόβατο επί σφαγή η Ελλάδα"
Το τρίτο μνημόνιο της Ελλάδας, την οποία αποκαλεί εξιλαστήριο θύμα, στηλιτεύει για ακόμα μια φορά ονομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς, με άρθρο του στους «New York Times». Χαρακτηρίζει μάλιστα το επικείμενο πρόγραμμα παράλογο τόσο για τη χώρα μας όσο και για τους πιστωτές της.
Όπως οι φυλακισμένοι οφειλέτες του 19ου αιώνα, σημειώνει ο Στίγκλιτς, δεν είχαν εισοδήματα ώστε να ξεχρεώσουν, έτσι και η ολοένα βαθύτερη ύφεση στην Ελλάδα θα την καταστήσει ακόμα πιο ανίκανη να αποπληρώσει τα χρέη της.
Το πρόγραμμα θα οδηγήσει σε μη βιώσιμα επίπεδα χρέους και βαθύτερη ύφεσηΟ ίδιος, έχοντας περάσει την τελευταία βδομάδα στην Αθήνα, όπου συνομίλησε με απλούς πολίτες αλλά και αξιωματούχους, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το πρόβλημα δεν αφορά απλώς την Ελλάδα και το ευρώ, αλλά πρόκειται για ευρύτερο ζήτημα ιδεολογίας και εξουσίας.
«... είχα μια αίσθηση ντεζαβού. Ως επικεφαλής οικονομολόγος της Παγκόσμιας Τράπεζας στα τέλη της δεκαετίας του 1990 διαπίστωσα από πρώτο χέρι στην Ανατολική Ασία τις καταστροφικές επιπτώσεις των προγραμμάτων που επιβλήθηκαν (...) πολύ συχνά το ΔΝΤ ξεγελάστηκε και επέβαλε απαιτήσεις που ευνοούσαν συγκεκριμένα συμφέροντα έναντι άλλων» αναφέρει ο Τζ. Στίγκλιτς, επισημαίνοντας ότι τα παθήματα του παρελθόντος δεν έγιναν μαθήματα.
Είτε εφαρμοστεί σωστά είτε όχι, ο Αμερικανός οικονομολόγος θεωρεί ότι το πρόγραμμα θα οδηγήσει σεΌσο για τις σημαντικές μεταρρυθμίσεις που θα έβαζαν όρια στους Έλληνες ολιγάρχες, ο οικονομολόγος δεν εκπλήσσεται που παραμένουν εν πολλοίς εκτός ατζέντας μη βιώσιμα επίπεδα χρέους και βαθύτερη ύφεση, όπως συνέβη και στην Αργεντινή. Εξού και η Κριστίν Λαγκάρντ κάνει λόγο για αναδιάρθρωση χρέους, πράγμα που ισοδυναμεί με διαγραφή μέρους αυτού.
Το παράδοξο με το πρόγραμμα της τρόικας, κατά τον Στίγκλιτς, είναι ότι οι μεν Γερμανοί αποκλείουν τη διαγραφή χρέους αλλά απαιτούν να συμμετάσχει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα, ενώ το ΔΝΤ δεν μπορεί να συμμετάσχει σε ένα πρόγραμμα αν το χρέος της χώρας δεν είναι βιώσιμο.
Αναφερόμενος στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ο οικονομολόγος επισημαίνει ότι είναι απαραίτητες, αλλά πολλές από τις απαιτούμενες δεν αντιμετωπίζουν τα πραγματικά προβλήματα της χώρας ή παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ακατανόητες. Εξού και «υπάρχει μια διαδεδομένη πεποίθηση στην Ελλάδα πως συγκεκριμένα συμφέροντα, εντός κι εκτός της χώρας, χρησιμοποιούν την τρόικα για να πάρουν ό,τι δεν θα μπορούσαν να αποκτήσουν μέσω πιο δημοκρατικών διαδικασιών».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, γράφει ο Στίγκλιτς, αποτελούν οι επιβληθείσες ή ζητούμενες μεταρρυθμίσεις για το φρέσκο γάλα, που ουσιαστικά ευνοούν τα εισαγόμενα προϊόντα σε βάρος τον εγχώριων, χωρίς μάλιστα να ωφελούν την τσέπη των καταναλωτών.
Όσο για τις σημαντικές μεταρρυθμίσεις που θα έβαζαν όρια στους Έλληνες ολιγάρχες, ο οικονομολόγος δεν εκπλήσσεται που παραμένουν εν πολλοίς εκτός ατζέντας, «αφού η τρόικα κατά καιρούς έδειξε να παίρνει το μέρος τους» ή «έκανε τα στραβά μάτια».
Παρότι το ΔΝΤ είθισται να προειδοποιεί για τους κινδύνους της υψηλής φορολόγησης, υπενθυμίζει ο
Στίγκλιτς, η τρόικα απαιτεί από την Ελλάδα να εφαρμόσει μια καταστροφική για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις πολιτική. Και υπάρχουν πολλά ακόμη παράξενα στα εν λόγω πακέτα διάσωσης, «εν μέρει επειδή κάθε μέλος της τρόικας έχει το αγαπημένο του φάρμακο», σε βάρος των απλών πολιτών και της συνολικής οικονομίας της χώρας.
Ο Στίγκλιτς επιμένει ότι «οι επιβαλλόμενες πολιτικές δεν θα έχουν αποτέλεσμα, ότι θα οδηγήσουν σε μια ύφεση χωρίς τέλος, σε απαράδεκτα επίπεδα ανεργίας και ακόμη μεγαλύτερη ανισότητα».
«Για την ώρα, η ελληνική κυβέρνηση έχει συνθηκολογήσει. Ίσως, καθώς η χαμένη πενταετία γίνεται χαμένη δεκαετία, καθώς οι πολιτικές χειροτερεύουν, καθώς συσσωρεύονται αποδείξεις ότι αυτές οι πολιτικές έχουν αποτύχει, η τρόικα να έρθει στα συγκαλά της. Η Ελλάδα χρειάζεται αναδιάρθρωση χρέους, καλύτερες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και πιο λογικούς στόχους για το πρωτογενές πλεόνασμα. Το πιθανότερο, ωστόσο, είναι πως η τρόικα θα κάνει ό,τι έκανε και τα τελευταία πέντε χρόνια: Θα ρίξει τις ευθύνες στο θύμα» καταλήγει ο Αμερικανός νομπελίστας.
Όπως οι φυλακισμένοι οφειλέτες του 19ου αιώνα, σημειώνει ο Στίγκλιτς, δεν είχαν εισοδήματα ώστε να ξεχρεώσουν, έτσι και η ολοένα βαθύτερη ύφεση στην Ελλάδα θα την καταστήσει ακόμα πιο ανίκανη να αποπληρώσει τα χρέη της.
Το πρόγραμμα θα οδηγήσει σε μη βιώσιμα επίπεδα χρέους και βαθύτερη ύφεσηΟ ίδιος, έχοντας περάσει την τελευταία βδομάδα στην Αθήνα, όπου συνομίλησε με απλούς πολίτες αλλά και αξιωματούχους, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το πρόβλημα δεν αφορά απλώς την Ελλάδα και το ευρώ, αλλά πρόκειται για ευρύτερο ζήτημα ιδεολογίας και εξουσίας.
«... είχα μια αίσθηση ντεζαβού. Ως επικεφαλής οικονομολόγος της Παγκόσμιας Τράπεζας στα τέλη της δεκαετίας του 1990 διαπίστωσα από πρώτο χέρι στην Ανατολική Ασία τις καταστροφικές επιπτώσεις των προγραμμάτων που επιβλήθηκαν (...) πολύ συχνά το ΔΝΤ ξεγελάστηκε και επέβαλε απαιτήσεις που ευνοούσαν συγκεκριμένα συμφέροντα έναντι άλλων» αναφέρει ο Τζ. Στίγκλιτς, επισημαίνοντας ότι τα παθήματα του παρελθόντος δεν έγιναν μαθήματα.
Είτε εφαρμοστεί σωστά είτε όχι, ο Αμερικανός οικονομολόγος θεωρεί ότι το πρόγραμμα θα οδηγήσει σεΌσο για τις σημαντικές μεταρρυθμίσεις που θα έβαζαν όρια στους Έλληνες ολιγάρχες, ο οικονομολόγος δεν εκπλήσσεται που παραμένουν εν πολλοίς εκτός ατζέντας μη βιώσιμα επίπεδα χρέους και βαθύτερη ύφεση, όπως συνέβη και στην Αργεντινή. Εξού και η Κριστίν Λαγκάρντ κάνει λόγο για αναδιάρθρωση χρέους, πράγμα που ισοδυναμεί με διαγραφή μέρους αυτού.
Το παράδοξο με το πρόγραμμα της τρόικας, κατά τον Στίγκλιτς, είναι ότι οι μεν Γερμανοί αποκλείουν τη διαγραφή χρέους αλλά απαιτούν να συμμετάσχει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα, ενώ το ΔΝΤ δεν μπορεί να συμμετάσχει σε ένα πρόγραμμα αν το χρέος της χώρας δεν είναι βιώσιμο.
Αναφερόμενος στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ο οικονομολόγος επισημαίνει ότι είναι απαραίτητες, αλλά πολλές από τις απαιτούμενες δεν αντιμετωπίζουν τα πραγματικά προβλήματα της χώρας ή παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ακατανόητες. Εξού και «υπάρχει μια διαδεδομένη πεποίθηση στην Ελλάδα πως συγκεκριμένα συμφέροντα, εντός κι εκτός της χώρας, χρησιμοποιούν την τρόικα για να πάρουν ό,τι δεν θα μπορούσαν να αποκτήσουν μέσω πιο δημοκρατικών διαδικασιών».Χαρακτηριστικό παράδειγμα, γράφει ο Στίγκλιτς, αποτελούν οι επιβληθείσες ή ζητούμενες μεταρρυθμίσεις για το φρέσκο γάλα, που ουσιαστικά ευνοούν τα εισαγόμενα προϊόντα σε βάρος τον εγχώριων, χωρίς μάλιστα να ωφελούν την τσέπη των καταναλωτών.
Όσο για τις σημαντικές μεταρρυθμίσεις που θα έβαζαν όρια στους Έλληνες ολιγάρχες, ο οικονομολόγος δεν εκπλήσσεται που παραμένουν εν πολλοίς εκτός ατζέντας, «αφού η τρόικα κατά καιρούς έδειξε να παίρνει το μέρος τους» ή «έκανε τα στραβά μάτια».
Παρότι το ΔΝΤ είθισται να προειδοποιεί για τους κινδύνους της υψηλής φορολόγησης, υπενθυμίζει ο
Στίγκλιτς, η τρόικα απαιτεί από την Ελλάδα να εφαρμόσει μια καταστροφική για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις πολιτική. Και υπάρχουν πολλά ακόμη παράξενα στα εν λόγω πακέτα διάσωσης, «εν μέρει επειδή κάθε μέλος της τρόικας έχει το αγαπημένο του φάρμακο», σε βάρος των απλών πολιτών και της συνολικής οικονομίας της χώρας.Ο Στίγκλιτς επιμένει ότι «οι επιβαλλόμενες πολιτικές δεν θα έχουν αποτέλεσμα, ότι θα οδηγήσουν σε μια ύφεση χωρίς τέλος, σε απαράδεκτα επίπεδα ανεργίας και ακόμη μεγαλύτερη ανισότητα».
«Για την ώρα, η ελληνική κυβέρνηση έχει συνθηκολογήσει. Ίσως, καθώς η χαμένη πενταετία γίνεται χαμένη δεκαετία, καθώς οι πολιτικές χειροτερεύουν, καθώς συσσωρεύονται αποδείξεις ότι αυτές οι πολιτικές έχουν αποτύχει, η τρόικα να έρθει στα συγκαλά της. Η Ελλάδα χρειάζεται αναδιάρθρωση χρέους, καλύτερες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και πιο λογικούς στόχους για το πρωτογενές πλεόνασμα. Το πιθανότερο, ωστόσο, είναι πως η τρόικα θα κάνει ό,τι έκανε και τα τελευταία πέντε χρόνια: Θα ρίξει τις ευθύνες στο θύμα» καταλήγει ο Αμερικανός νομπελίστας.
Πηγή zougla.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου