Της Αγγελικής Σταμέλου
Υποψήφιας Περιφερειακής Συμβούλου
"πατρίδα μας η Στερεά" με την Κατερίνα Μπατζελή
Μια ματιά στον τόπο μου
Ο γενέθλιος τόπος σε ορίζει, όπου και αν σε οδηγήσει η πορεία της ζωής. Κάποιες φορές παλεύεις και καταφέρνεις να φτιάξεις τη ζωή σου στον τόπο που γεννήθηκες, άλλες αναγκάζεσαι ή επιλέγεις να ζήσεις αλλού. Ακόμα και τότε, κάθε φορά που επιστρέφεις στον τόπο σου, τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα.
Άλλοτε, γεμίζεις με αναμνήσεις, βλέπεις γνώριμα τοπία και μυρίζεις τις εποχές με τον ιδιαίτερο τρόπο που ευωδιάζει μόνο η γειτονιά που μεγάλωσες. Άλλες φορές, χαίρεσαι με την καρδιά σου, καθώς συναντάς ανθρώπους που μεγαλώσατε μαζί, στο διπλανό δρόμο ή στο διπλανό θρανίο, και μαθαίνεις πως προοδεύουν. Καθώς ανταλλάζεις μερικές κουβέντες μαζί τους, διαπιστώνεις πως εργάζονται, κάνουν οικογένεια, δημιουργούν, αγωνίζονται. Με λίγα λόγια, καταλαβαίνεις πως έχουν προκόψει και καμαρώνεις.
Υπάρχουν όμως και αυτές οι φορές που κοιτάζεις τον τόπο σου και σκέφτεσαι τι θα μπορούσε να είναι διαφορετικό. Ή μάλλον, τι θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Τελικά, συχνά στις συζητήσεις με τους συγγενείς, τις παρέες, τους γείτονες και τους καταστηματάρχες, κυριαρχεί ένα ερώτημα: τι λείπει από τον τόπο μας; Τι λείπει από τον τόπο που μεγαλώσαμε και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από άλλες πατρίδες που αναπτύσσονται ταχύτερα; Τι θα έκανε τη ζωή όλων μας, καλύτερη;
Η Λοκρίδα μου
Μεγάλωσα στη Λοκρίδα. Έχω δει την παραλία των Λιβανατών να σφύζει από ζωή και κέφι, όπως σπάνια βλέπει κανείς πια. Το μοναδικό παραλιακό μέτωπο της Αρκίτσας, να γίνεται πόλος έλξης για τουρίστες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχω δει την Αταλάντη, το μέρος που παρείχε τη δυνατότητα στα παιδιά της ηλικίας μου να μάθουμε περισσότερα, να δίνει δουλειά και ζωή στην περιοχή.
Τους παραγωγούς της περιοχής να φτιάχνουν ποιοτικά προϊόντα, όπως λάδι, ελιές, φασολάκια, αρακά, πατάτες, κτλ. Τις ταβέρνες και τους χώρους εστίασης να προσφέρουν ποιοτικές υπηρεσίες στους τουρίστες.
Είναι αλήθεια ότι η φυσική ομορφιά, ορεινή και παραθαλάσσια, είναι σπάνια για έναν τόπο τόσο κοντά στην Αθήνα.
Με αυτά τα δεδομένα, τίθεται το ερώτημα: οι άνθρωποι που ζουν στη Λοκρίδα, απολαμβάνουν όσα μπορούν και όσα αξίζουν; Η δουλειά τους αποδίδει όσο θα έπρεπε; Μήπως όσα έχουμε καταφέρει καλά αποτελούν οδηγό για όσα μπορούμε να κάνουμε καλύτερα;
Αν το καλοσκεφτούμε, ο τόπος μας είναι ευλογημένος. Με ιδέες, εργατικότητα και μεράκι, σε πολλά επίπεδα, οι πολίτες της περιοχής έχουν πετύχει πολλά. Ας σκεφτούμε, αν οι συνθήκες στην περιοχή βελτιώνονταν, τι θα μπορούσαμε να πετύχουμε; Αυτό είναι το διακύβευμα των επόμενων ετών. Είναι καθήκον της γενιάς μας να αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες που δίνει ο τόπος μας, και να αφήσουμε στα παιδιά μας ένα κληροδότημα για το οποίο θα είμαστε περήφανοι.
Το ερώτημα
Συχνά λοιπόν, όταν επιστρέφω στον τόπο μου, αναρωτιέμαι τι να κρύβει το μέλλον του. Αναρωτιέμαι αν τελικά θα αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες που μας δίνει. Η ζωή των ανθρώπων που ζουν μόνιμα εδώ, δηλαδή παράγουν, δημιουργούν οικογένειες και τον κρατούν ζωντανό θα γίνει καλύτερη; Η Εκπαίδευση και η Υγεία που θα προσφέρουν στα παιδιά τους θα είναι υψηλού επιπέδου; Και όσοι ζούμε αλλού, στην Αθήνα ή στο εξωτερικό και θέλουμε να μάθουμε στα παιδιά μας να αγαπούν τον τόπο καταγωγής τους, τι θα δείχνουμε; Έναν τόπο αναξιοποίητο ή ακόμα χειρότερα, έναν τόπο που μαραζώνει; Ή μία πατρίδα που θα τα εμπνέει και θα τα κάνει να νιώθουν περήφανα;
Η Λοκρίδα μας είναι χωράφι έτοιμο να καλλιεργηθεί. Αν τη φροντίσουμε, αν δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες, τότε οι άνθρωποί της ξέρουν τι να κάνουν. Οι ιδέες, η εργατικότητα, το μεράκι υπάρχουν. Τις κατάλληλες για την εποχή συνθήκες πρέπει να δημιουργήσουμε.
Πάμε στην πράξη, λοιπόν. Τι πρέπει να γίνει για να αναβαθμιστεί στην περιοχή; Τι θα ήθελαν οι συγχωριανοί μας, άντρες και γυναίκες, πολίτες της περιοχής να γίνει;
Ορισμένες σκέψεις που μοιράζονται κάτοικοι των περιοχών αυτών και μπορούν να μας βοηθήσουν να αναβαθμίσουμε τον τόπο μας
- Αξιοποίηση του συγκροτήματος Καλύψω, ιδιοκτησίας του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων και αξιοποίηση της περιοχής Σουβάλα στην Αρκίτσα με προσέλκυση επενδυτών και παράλληλη δημιουργία θέσεων εργασίας που είναι απαραίτητη για τον πληθυσμό της Λοκρίδας και ιδιαίτερα για τους νέους και τις νέες
- Αξιοποίηση των αρχαιολογικών χώρων της περιοχής της Λοκρίδας (ΚΥΝΟΣ Λιβανατών, Ναός της Ελαφηβόλου Αρτέμιδος στο Καλαπόδι, κτλ) και ενίσχυση του αρχαιολογικού μουσείου στην Αταλάντη
- Κατασκευή παραλιακών δρόμων από τη Λάρυμνα μέχρι τον οικισμό Κέδρος της Αρκίτσας (όπου δεν υπάρχουν)
- Ανακαίνιση ,συντήρηση και αξιοποίηση των αποθηκών- ψυγείων και συσκευαστηρίων της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Αταλάντης, τα οποία έχουν πάψει να λειτουργούν. Αυτό θα βοηθήσει τους παραγωγούς στην επεξεργασία βρώσιμης ελιάς, αλλά και άλλων προϊόντων. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Λοκρίδα είναι η 3η ελαιοπαραγωγική περιοχή της Ελλάδας σε ποικιλία καλαμών η οποία θεωρείται υπερτροφή σε όλο τον κόσμο
Το μέλλον
Όπως μαθαίνει κανείς γρήγορα στη ζωή του, η πρόοδος απαιτεί προσωπική προσπάθεια και κόπο. Πρώτα και κύρια, αγωνιζόμαστε στην καθημερινότητά μας, στην οικογένεια, στη δουλειά, στις σχέσεις μας με τους συμπολίτες και την κοινότητα. Και όταν υπάρχει χρόνος και διάθεση, δίνουμε μάχες με τη δημόσια παρουσία μας. Οι αποφάσεις που παίρνουμε ως πολίτες, αλλά και η ανάμειξή μας με τα κοινά, μπορούν να βοηθήσουν τη δημιουργία των συνθηκών που θα ωθήσουν όλη την κοινότητα μπροστά.
Μπορεί κανείς να υποσχεθεί πως θα πετύχει όλους τους στόχους που θέτει; Φυσικά και όχι. Μπορεί να υποσχεθεί ένα πράγμα: να προσπαθήσει ειλικρινά, με αρχές, μέθοδο και πάνω απ' όλα, με όραμα και αγάπη τον τόπο του.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου