Αναδημοσιεύουμε το άρθρο που είχαμε προβάλει στις 13/6/2019 γιατί θεωρούμε ότι μετά και τις τελευταίες εξελίξεις είναι ποιο επίκαιρο από ποτέ .
Πέπλο αδιαφάνειας καλύπτει τις κινήσεις της κυβέρνησης γύρω από την προβληματική, πλην εμβληματική, μεταλλουργική βιομηχανία ΛΑΡΚΟ, καθώς παραμονές των εκλογών διαπραγματεύεται τη μεταβίβασή της στην αμφιλεγόμενη καζακικών συμφερόντων ελβετική εταιρεία TELF, πίσω από την οποία βρίσκεται το λεγόμενο «τρίο των Καζάκων» .
Δίχως διαγωνιστικές διαδικασίες, λίγες ημέρες πριν από τις κάλπες και ενώ η ηλεκτροκίνηση προσφέρει τεράστιες ευκαιρίες στην ταλαιπωρημένη βιομηχανία λόγω της χρήσης νικελίου στην παραγωγή μπαταριών, κυβέρνηση και μέτοχοι της ΛΑΡΚΟ συζητούν την εξαγορά της με την αποκαλούμενη τρόικα των Καζάκων , δηλαδή τους Αλεξάντερ Μασκέβιτς, Πατόχ Σατζίεφ και Αλιτζάν Ιμπραγκίμοβ.
Τρεις ολιγάρχες που ανδρώθηκαν μέσα από την κατάρρευση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και ελέγχουν σήμερα τον πολυσχιδή όμιλο Eurasian Resources Group (ERG) με έδρα το Καζακστάν και μεταλλευτικές δραστηριότητες από την Αφρική έως τα Βαλκάνια, οι οποίοι ωστόσο έχουν βεβαρημένο track record, καθώς τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζουν σωρεία νομικών προβλημάτων και κατηγοριών για περιστατικά απάτης, διαφθοράς και δωροδοκίας.
Το ενδιαφέρον είναι ότι οι επαφές αυτές που διεξάγει καιρό τώρα σε συνθήκες άκρας μυστικότητας ο υπουργός Επικρατείας Αλέκος Φλαμπουράρης συνεχίζονται ακόμη και σήμερα, παραμονές των εκλογών, ενισχύοντας τις υποψίες ότι - άγνωστο γιατί - επιχειρείται να κλείσει στα κρυφά και όπως όπως μια συμφωνία για τη μεταλλουργία, αν και η κυβέρνηση επέμενε μέχρι πρότινος ότι δεν προτίθεται να την πουλήσει. Το κάδρο συμπληρώνει η ΔΕΗ, ένας από τους μετόχους της ΛΑΡΚΟ (μαζί με ΤΑΙΠΕΔ και Εθνική), που συμμετέχει στις επαφές και η οποία μάλιστα απειλεί από χθες τη βιομηχανία με νέα διακοπή ρεύματος, καθώς η τελευταία που της χρωστά 300 εκατ. ευρώ αθέτησε ακόμη μία φορά τον μεταξύ τους διακανονισμό.
Των παραπάνω είχε προηγηθεί προ αρκετών μηνών, πάντα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, η μεταφορά με πλοία από κοίτασμα της TELF στη μακρινή Γουατεμάλα περίπου 10.000 τόνων μεταλλεύματος στο εργοστάσιο της Λάρυμνας, το οποίο αναμειγνύεται με αυτά της ΛΑΡΚΟ, προκειμένου να διαπιστωθεί αν βελτιώνει την απόδοσή του. Σύμφωνα με διαρροές, αφού τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει γίνει επίσημα γνωστό, εφόσον το πείραμα επιβεβαιώσει τη συμβατότητα των κοιτασμάτων, οι υποψήφιοι «επενδυτές» σκοπεύουν από κοινού με την ελληνική κυβέρνηση να ζητήσουν τη μεταβίβαση της ΛΑΡΚΟ, με τη συναίνεση φυσικά της Κομισιόν. Το τελευταίο μόνο βέβαιο δεν πρέπει να θεωρείται, τόσο γιατί οι Βρυξέλλες έχουν ζητήσει από το ελληνικό Δημόσιο να επιστρέψει παράνομες κρατικές ενισχύσεις ύψους 136 εκατ. προς τη ΛΑΡΚΟ όσο και γιατί η μεταλλουργία απαιτεί μεγάλες επενδύσεις για να διασωθεί.
Τα όσα ωστόσο έχουν μέχρι σήμερα καταγραφεί στον ευρωπαϊκό και τον διεθνή Τύπο για τους μνηστήρες της ΛΑΡΚΟ συνθέτουν ένα παζλ με περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις ως προς το πραγματικό τους ενδιαφέρον για τη μεταλλουργία.
Το «τρίο των Καζάκων» που απαρτίζεται από τον Αλεξάντερ Μασκέβιτς (962ος πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο, με περιουσία 2,4 δισ. δολάρια, κατά το Forbes), και τους Ουζμπέκους Σατζίεφ και Ιμπραγκίμοφ, πήρε αυτό το προσωνύμιο όχι λόγω καταγωγής, αλλά γιατί μετά την περεστρόικα βρέθηκαν ιδιοκτήτες σε κάποιες από τις μεγαλύτερες εταιρείες χρωμίου, αλουμινίου και φυσικού αερίου στο Καζακστάν. Εκεί είδαν ης δραστηριότητες τους να ανθούν κάτω από την ομπρέλα του πανίσχυρου καθεστώτος Ναζαρμπάγιεφ.
ΠΡΩΤΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΣΕ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ, ΛΟΝΔΙΝΟ
Στα μέσα όμως της δεκαετίας του 1990, το «τρίο» των δισεκατομμυριούχων ολιγαρχών άρχισε να απασχολεί τον διεθνή Τύπο όχι μόνο λόγω των επενδυτικών τους πρωτοβουλιών αλλά και εμπλοκής τους σε έρευνες για διαφθορά που διετάχθησαν από θεσμούς ευρωπαϊκών κρατών στα οποία είχαν στο μεταξύ επεκτείνει τις δραστηριότητές τους.
Τέτοια ήταν η έρευνα των βελγικών αρχών στις αρχές του 2000, έπειτα από σε βάρος τους καταγγελίες ότι ο πολυσχιδής βελγικός όμιλος της Tractebel κατέβαλε ως προμήθεια στους τρεις επιχειρηματίες το ποσό των 55 εκατ. δολαρίων, με το κατηγορητήριο να περιλαμβάνει νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες. Το 2011, και ενώ η δικαστική διένεξη είχε χαρακτηριστεί ως η πιο μακρά στη δικαστική ιστορία του Βελγίου, επήλθε συμβιβασμός των τριών με τις βελγικές αρχές, έναντι προστίμου 522.000 ευρώ. Την εποχή εκείνη δημοσιεύματα τόσο του βελγικού όσο και του γαλλικού Τύπου ανέφεραν ότι η διευθέτηση προήλθε έπειτα από μεσολάβηση του ίδιου του προέδρου της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί προς την κυβέρνηση του Βελγίου, προκειμένου να κλείσουν οικονομικές συμφωνίες ύψους 2 δισ. δολαρίων με το Καζακστάν. Η επόμενη φορά που οι τρεις ολιγάρχες προσέλκυσαν τα φώτα της δημοσιότητας ήταν το 2013, όταν το Γραφείο Καταπολέμησης της Διαφθοράς της Βρετανίας άνοιξε φάκελο για τις επιχειρηματικές πρακτικές της Eurasian Natural Resources Corporation (ENRC), όπως ονομαζόταν ακόμη τότε η καζακική μεταλλευτική εταιρεία.
Είχε προηγηθεί το 2007 η εισαγωγή της ENRC στο χρηματιστήριο του Λονδίνου, από το οποίο είχε «σηκώσει» 2,6 δισ. δολάρια, σε μια από τις μεγαλύτερες δημόσιες προσφορές στη βρετανική αγορά για εκείνη τη χρονιά.
Ως αποτέλεσμα η εταιρεία δεν άργησε να συμπεριληφθεί στον δείκτη FTSE100 και να αρχίσει να προσελκύει θεσμικούς επενδυτές και ασφαλιστικά ταμεία. Ωστόσο από το 2011 και μετά, η μετοχή άρχισε να κατρακυλά έπειτα από εντεινόμενες φήμες για εμπλοκή των τριών επιχειρηματιών σε υποθέσεις διαφθοράς και αδιαφανούς εταιρικής διακυβέρνησης που αφορούσαν θυγατρικές τους στο Καζακστάν και στην Αφρική. Έπειτα μάλιστα από μια διένεξη στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας το 2011, που είχε ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση δύο μελών του, ένα από αυτά φέρεται να δήλωσε για τις πρακτικές της ηγεσίας της ENRC, σύμφωνα με βρετανικά δημοσιεύματα της εποχής, ότι «τα όσα συμβαίνουν εκεί μοιάζουν περισσότερο με τη Σοβιετία, παρά με το City». Τον Νοέμβριο του 2013, και ενώ η μετοχή της εταιρείας είχε χάσει πάνω από το 85% της τιμής εισαγωγής της, οι ιδρυτές της ENRC αποφάσισαν να τη βγάλουν από το χρηματιστήριο. Προφανώς αυτός ήταν και ένας από τους λόγους για τους οποίους ο μεταλλουργικός κολοσσός, του οποίου η θυγατρική TELF AG «φλερτάρει» με τη ΛΑΡΚΟ, αποφάσισε να αλλάξει επωνυμία και πλέον ονομάζεται Eurasian Resources Group (ERG).
ΟΙ ΒΑΛΚΑΝΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΗΣ CUNIC0
Η ΛΑΡΚΟ όμως δεν είναι η πρώτη μεταλλουργική εταιρεία που απασχολεί το «τρίο των Κοζάκων», οι οποίοι έχουν πλούσιο παρελθόν στην ευρύτερη βαλκανική γειτονιά. Το 2005 η Cunico Resources, η οποία έχει έδρα το Αμστερνταμ και βρίσκεται κάτω από την ομπρέλα της ERG μέσω θυγατρικών της, απέκτησε μια από τις μεγαλύτερες μεταλλουργίες των τότε Σκοπίων, την Feni Industries, ενώ έναν χρόνο αργότερα επεκτάθηκε στο γειτονικό Κόσοβο, εξαγοράζοντας την NewCo Feronikeli.
Σύμφωνα μάλιστα με την επίσημη ιστοσελίδα της Cunico, η εξαγορά έγινε μέσω ενός κοινοπρακτικού σχήματος στο οποίο συμμετείχαν η International Mineral Resources (IMR) και η Beny Steinmetz Group Resources (BSGR), με έδρα το Γκέρνσεϊ, το μικρό νησάκι της Μάγχης, έναν από τους πιο γνωστούς φορολογικούς παραδείσους.
Το 2009, η Cunico, επικεφαλής της οποίας ήταν ο πρώην πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΛΑΡΚΟ, Κωσταντίνος Δασκαλάκης, είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για την ελληνική μεταλλουργία, δίχως ωστόσο να προχωρήσει η συμφωνία. Όπως είχε γίνει τότε γνωστό, μέτοχοι της Cunico ήταν η BSGR και η IMR που ανήκε στην καζακική ERNC, όπως λεγόταν ακόμη η ERG, αφού δεν είχαν μεσολαβήσει οι βρετανικές περιπέτειες στο City.
Τελικά, όπως συνέβη στο Λονδίνο έτσι και στα Βαλκάνια οι δουλειές δεν πήγαν καλά και πρόσφατα η μεν βορειομακεδονίτικη εταιρεία Feni Industries πτώχευσε, η δε εταιρεία του Κοσόβου τέθηκε σε προσωρινή αναστολή λειτουργίας. Η πτώχευση της Feni που έχει ήδη εξαγοραστεί από την ελβετική GSOL κληροδότησε κάποιες ζημιές στη θυγατρική της Εθνικής Τράπεζας στα Σκόπια, όπως και στον ΟΛΘ.
Περιστατικά όπως τα παραπάνω συναντά κανείς πολλά στον διεθνή Τύπο για την «τρόικα των Καζάκων». Όπως παραδείγματος χάριν η υπόθεση του Ινδού δισεκατομμυριούχου της χαλυβουργίας Λακσμί Μιτάλ, ο οποίος το 2002 παραδέχτηκε ότι έδωσε 100 εκατ. δολάρια στον Πατόχ Σατζίεφ (έναν εκ των τριών), προκειμένου να τον διευκολύνει να εξαγοράσει χαλυβουργία στο Καζακστάν.
Στο μεταξύ, σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται οι δοκιμές πρόσμιξης ελληνικού μεταλλεύματος της ΛΑΡΚΟ με αντίστοιχα της Γουατεμάλας - ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα νικελίου στον κόσμο - καθώς χιλιάδες τόνοι μεταφέρθηκαν στο εργοστάσιο της Λάρυμνας. Στόχος λέγεται ότι είναι να διαπιστωθεί η συμβατότητα των δύο μεταλλευμάτων, καθώς εκείνο της κεντροαμερικανικής χώρας έχει πολλαπλάσια περιεκτικότητα σε νικέλιο έναντι του ελληνικού, άρα θα μπορούσε να ανεβάσει κατακόρυφα την ποιότητα. Το ερώτημα στο οποίο ουδείς απαντά είναι γιατί όλα τα παραπάνω, όπως οι επαφές των «Καζάκων» με τον υπ. Επικρατείας Αλ. Φλαμπουράρη και την ΔΕΗ, πρέπει να γίνονται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας σε συνθήκες μυστικότητας. Όπως επίσης αναπάντητο παραμένει το ερώτημα ποιοι είναι οι λόγοι για τη βιασύνη πώλησης της ΛΑΡΚΟ σε μια συγκυρία κατά την οποία η κατακόρυφη αύξηση της παραγωγής ηλεκτροκίνητων οχημάτων διεθνώς πριμοδοτεί τη ζήτηση νικελίου στην παραγωγή μπαταριών. Όσο προβληματική και να είναι η μεταλλουργία, δεν παύει να διαχειρίζεται έναν θησαυρό, καθώς τα ελληνικά κοιτάσματα νικελίου, αν και χαμηλής περιεκτικότητας, είναι εκτιμώμενης αξίας 20 δισ. ευρώ και υπολογίζεται ότι αντιπροσωπεύουν το 90% των αποθεμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υπό αυτή την έννοια, θα μπορούσε με τις κατάλληλες παρεμβάσεις να εξυγιανθεί και να δουλέψει σωστά, μειώνοντας τα λειτουργικά της κόστη τα οποία παραμένουν υπέρογκα για τη σημερινή της εικόνα και ακολουθώντας ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης σαν εκείνο που είχε βάλει μπροστά η προηγούμενη κυβέρνηση, το οποίο ωστόσο ανέτρεψε η παρούσα.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ ΤΗΣ ΔΕΗ
Ταυτόχρονα με τα παραπάνω, χθες η ΔΕΗ απέστειλε επιστολή στη ΛΑΡΚΟ, ζητώντας την άμεση καταβολή των 2,5 εκατ. ευρώ που προβλέπεται να καταβάλλει η βιομηχανία κάθε μήνα για την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέρ γειας στο πλαίσιο του τελευταίου μεταξύ τους διακανονισμού. Είχε προηγηθεί αθέτηση του σχετικού όρου από τη μεταλλουργία, με τη ΔΕΗ να προειδοποιεί πως αν αυτή δεν ανταποκριθεί έως την Παρασκευή, τότε θα προβεί σε άρση εκπροσώπησης, που πρακτικά σημαίνει ότι θα της κόψει το ρεύμα. Το ίδιο έχει συμβεί και στο παρελθόν, ωστόσο η ηλεκτροδότηση είχε επανέλθει, δίχως να θυμάται κανένας πόσους ακριβώς διακανονισμούς έχει μέχρι σήμερα υπογράψει η ΔΕΗ με τη ΛΑΡΚΟ.
Πηγη: Εφημεριδα ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ - Γιώργος Φιντικάκης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου